Naar carrion de los Condes

Nou, als er een top 5 bestaat van de meeste saaie etappe gaat deze er wel bijhoren die we vandaag gelopen hebben. Gisteravond even het dorp/stadje in geweest om even een hapje te eten. Tsja met 4 dames op stap, altijd gezellig. Ik had dus de pech bij het indeklen van het bed dat mevrouw de “whale” zo zullen we haar voorlopig maar even noemen boven mij kwam te liggen op het stapelbed. Ze had nog gevraahgd om te wisselen, maar mijn “no” was duidelijk. Ze is de meest irritante dame op de camino. Ja die heb je er tussen, alleen heeft ze het zelf niet door. Ze gaat met de bus naar de volgende eindplaats, doet geen reet, heeft alleen de grootste praatjes. Laat maar, ik heb besloten er me niet aan te ergeren. Alleen bij iedere omdraai in het bed dacht ik dat het hele zooitje naar beneden kwam. De Amrikaanse meiden hadden hier wel schik om. “Joe”, zo het ik inmiddels want imre vinden ze te moeilijk en ach ik heb er geen probleem mee, en steken hun duim op. Overigens prima geslapen. Vannacht alleen een sanitaire stop en even per ongeluk hard tegen heb bed aan geduwd. Sorry…………………. Waar zijn we gebleven, o ja, de wandeling vandaag. Omdat het zondag was namen we ons gemak er van. Maar 19km gewandeld, maar over een heel saai stuk kaal landschap langs de autoweg. Elke Km paal telde gelukkig af. Nog 14, nog 9, nog 3…….. Nou en op gegeven moment zie je het liggen. Carrion de los Condos. Iets meer dan een dorp. Drie grote Alberges en wij kozen de Spiritus Sancta. Een nonnenklooster. Met 4 tegelijk naar binnen, inschrijven en wachten tot je meegenomen wordt naar de kamer. Mannen bij de mannen vrouwen bij de vrouwen. Zoals het hoort in het klooster. Maar wat een prachtige kamers met eenpersoons bedden. Dus eindelijk eens niet betonvlechtwerk, laswerk of lijmwerk van onderstellen van bedden te kijken. Mooie douches, wasmachines ( dus alles even in de was) en kookgelegenheid. Alleen geen biertje te vinden. Beetje minder. Dus na het inchecken met wat mensen een terras opgezocht. Vanochtend was het zwaar bewolkt, maar inmiddels schijnt de zon volop. Lekker op zijn zondags even niks doen, behalve even de blog bijwerken. Halverwege de tocht even gezeten voor een bak koffie. Omdat het zo’n saai stuk was ga je op andere dingen letten. De schoenen. Wat een diversiteit waar mensen op lopen. Wandelschoenen hoog, wandelschoenen laag, sportschoenen van de bekende merken, sandalen, crocks, gympen en soldatenschoenen. Alleen heb ik ze nog niet op slippers en blote voeten zien lopen. Kwam er net een uit amerika bij ons zitten op het terras en had maar 1 blaar zei ie. Ja over zijn hele voet. Dus die was naarstig op zoeken naar de pharmaci. Open tussen 5 en 8. Verder de laatste 5km opgelopen met iemand uit canada. Hij ging nog even door. 17km verder dus. Tussen waar we nu zitten en morgen zit een kaal stuk niemandsland van 17km, waar niks te drinken en eten te halen valt. Dus vanavond even naar de plaatselijke super om daar alvast brood met seranoham te kopen en in de zilverfolie te laten zetten en voldoende drinken mee. Morgen vroeg is er hier weinig open hier. Morgen gaan we voor het eerst eens een afstand van 28km proberen. W e zien wel hoe het uitpakt en wat het weer doet.. Groetjes allemaal weer vanuit de camino.