VIana naar Navarette. 24km

Gisteravond in Viana een heel bijzondere avond gehad in een nieuw cafe voor de pelgrims. Het bestaat net een jaartje en de eigenaa en eigenaresse hebben zelf de camino gelopen en hun cafe helemaal ingericht met designs van de camino. Oude boonmstammetjes, grote foto’s van plaatsen onderweg etc. etc. Tijdens het eten kwamen we in gesprek met de eigenares en die vertelde dat ze boven een prachtige ruimte had ingericht voor ontspanning en rust. Ze wqilde het ons laten zien, dus wij na het eten mee naar boven. Een prachtige ruimte inderdaad. Ze liet ons genieten van de souns van klankschalen en gaf uitleg over de diverse kleuren massage-olie en waar die op en in het lichaam voor diende. Heel apart. En na afloop legde ze nog even de caminokaart voor ons. Allemaal een goede camino volgens de kaarten. Je voelde je haast schuldig om 7 euro af terekenen voor het diner met bier. Fooitje maar gegeven. Zulke lieve mensen. Geloof het of niet, maar vandaag op vleugels gelopen. Niet op always onder de voeten, maar gewoon heerlijk in een flow. Na 24km had ik zoiets van zal ik nog naar de volgende plaats gaan. Maar ik heb me ingehouden. 24km voor vandaag is weer mooi. De benen en het hoofd voelen goed. In de vroege ochtend met donker weer vertrokken. Er waren er weer wat bij die om kwart over 5 de boel aan het inpakken waren. Daar wordt je toch wakker van. Dus op ( even op zijn cruyfiaans : une momento dada)gegeven moment ook maar er uit. Water over je gezicht, aankleden, inpakken en wegwezen. Even met een lamp nog alles checken of er niks achter blijft. Dat had ik gister wel. Na een kilometer ontdekte ik dat mijn caminopaspoort niet in mijn broek zak. Eerst de rugzak maar leeghalen. Niks. Tsja dat kan een keer gebeuren. terug. En hij lag onder het bed. Beter checken. In een leuk tempo naar logrono. Vlak voor Logrono zat een oud moedertje achter een kraampje met een stempel. Dat stempel doet er niet toe, mar zij geeft er een aan iedereen die langs komt. Ach en waarom niet. Dus ik ook maar een stempel laten zetten. Schattig toch zo’n oud mensje. Nou ja, schattig, ze had een thermosfles koffie naast haar en een bakkie koste 2,50 euro. Handel is handel moet ze gedacht hebben. In Logrono was het wel even zoeken in de stad. Het werd niet overal even mooi aangegeven. Maar ik kwam er wel uit. Pijlen op de lantaarnpalen of op de palen van de stoplichten. Dwars door het centrum. IN het midden ergens als standbeeld 2 bronzen lopers op een voetstuk. Dan weet je dat je op de goede weg ben. Na Logronos een beetje saai stuk naar Navaretta. 12km te gaan dus. Mooi naast een Engelsman gelopen. Hij kwam van Londen en had er 5 weken voor uit getrokken. Moest dus elke dag minimaal tussen de 25 en 30km lopen om op tijd bij zijn vlucht te zijn. In Navaratte namen we weer afscheid van elkaar en wensten elkaar een Buen Camino. Ja dat hoor je duizend maal per dag. Al die spanjaarden die je tegenkom roepen: Buen Camino. Knettergek wordt je ervan, maar wel aardig van die mensen. Nou denk ik dat ze tegen elke rugzak buen camino zeggen. Nou in Navarette lag de Caza de les perosgrinos aan de route. Gelijk inchecken en voor 8 euro had je een prima bed. Eindelijk een keer niemand boven mijn hoofd. Nog een dag of vier en dan is Burgos aan de beurt. Ik denk ( maar bij mij is niks zeker) dat ik daar een dagje rust neem. Maar weet je als je eenmaal in een flow zit, wil je die ook niet onderbreken. Ach, ik zie het wel. Het is hier weer reuze gezellig. Nu ik aan het typen ben komt er net weer een Duits meisje binnen die Nederlands spreekt. Ze heeft een jaar gestudeerd in Amsterdam. En zo zie je maar. De een komt, de ander gaat. Lieve mensen, alles oke hier in Naverrette en buenes diaz de compestibles de quatro bieres toe drinkos de terrassos