naar Portomarin

Gisteravond nog een leuke belevenis gehad in een cafetaria waar we gingen eten. Er stond een linkshandige gitaar. Ik had al verteld dat ik wat gitaar speelde voor mijn eigen lol. Nou ik wilde het maar eens bewijzen. Vroeg aan de eigenaar of ik er even op mocht spelen. En zodoende heb ik voor de meiden wat op de gitaar weggepingeld. Leuke ervaring zo in het openbaar. Groot applaus van de meiden. Wel enorm er om gelachen over die paar akkoorden die ik speel. De barkeeper had het opgenomen op zijn mobiel en naar mij doorgemaild. Beetje uitgewisseld en zo. Zo had ik mijn 18 seconden of fame op facebook. Vanochtend onder mooie omstandigheden de wandeling weer aangevangen. Wat een prachtige dag en wat een mooie omgeving. Een diversiteit aan wandelpaden met klimmetje en mooie dalen. Een genot om te lopen. En ja het wordt drukker op de highway naar santiago. Onderweg het 100km punt gevierd met staatsiefoto’s. Onze eigen groepje van “the way”. Luke ontmoeting gehad met een oostenrijker. Hij was al maanden onderweg en had een hondje gevonden die langs de sloot lag naast 2 andere dode hondje. Hij heeft er een draagzak voor gekocht en dus meegenomen op de camino. Het is een teffje en hij noemt haar Sisi. Schattig beestje. Daarna mooi doorgewandeld naar Portomerin. In de verte zagen we het stadje al liggen. Ja, dan moet je nog 5km maar het lijkt zo dichtbij. Over de brug het stadje binnengekomen. Daarna gelijk een steile trap op om de stad binnen te komen. Een keuze uit diverse albergues. En we hebben weer een leuke gevonden. Knus keukentje erbij en besloten om zelf maar weer te koken. We zullen wel niet de enigen zijn. Straks inkopen doen. Het is de meiden goed bevallen en ze hebben gevraagd of ik weer wil gaan koken. We zien wel wat het wordt, maar het zal wel iets van spaghetti worden. Niet te moeilijk doen en het is voedzaam voor de wandeling. Vanmiddag in ieder geval en hotelkamer besproken in Santiago de compostella. We komen daar woensdagochgtend aan. De laatste 10km. Afstempelen en certificaat ophalen. Als de rij niet zo lang is tenminste. Want ik voel er weinig voor om 2 uur in de rij te gaan staan voor het certificaat. Eet voor mezelf wel dat ik hem gelopen heb en heb tenslotte mijn stempelkaart. Dan woensdagmiddag ook maar de terugreis regelen. Waarschijnlijk donderdag met de nachttrein naar de franse grens en daar de TGV naar Amsterdam. Ik ziet wel. Maar santiago komt snel dichtbij en iedereen is al een beetje bezig met zijn vlucht naar amerika of canada of waar dan ook. Morgen weer een heuvelachtige etappe en het weer schijnt goed te worden. Ach die slechte dagen vergeten we maar. Hasta la vista allemaal en de groeten.