Naar Santa catalina de somoza

Gisteravond wel heel erg gezellig in het mooie plaatsje waar we zaten. Net voor het eten werd er aandacht gevraagd en gingen de gastheren hun gitaar pakken en tijdens het diner werden getrakteerd op prachtig Spaanse muziek en zang. Weer een avond om mooi op terug te kijken. De jongens speelden nog een tijdje door en lieten ons daarna op het terras de ondergaande zon over de bergen zien met uitleg hoe er het beste de volgende dag gelopen kon worden. Na 11 uur was het muisstil op de kamer. Er was niemand aan het snurken, dus de volgende ochtend wat later wakker dan gewoonlijk. Pas om een uur of 7 gingen we op weg. Door prachtige heuvels op weg naar ons volgende doel. Vlak voor de klim naar de crux de fierro. Dat wordt morgen een spannend momentje, maar daar vertel ik morgen wel over als we in de volgende albergue zijn aangekomen. Met de eigenaar waar we nu zitten afgesproken dat hij een reservering in El Alcebo zou regelen, zodat we het morgen met de klim wat rustiger aan kunnen doen. Want na 11 km is er weinig aan albergues. Dus enige zekerheid ingebouwd. Waar we nu zitten was om 2 uur alles vol. Daarna vinden we onze eigen weg wel weer en zitten we in de bewoonde wereld op weg naar Ponferrada. Daar denk ik in september weer te zitten met de wereldkamioenschappen wielrennen die daar gehouden wordt. Je ziet , nog niet eens thuis en nu al weer plannen. Omdat we vandaag wat later weggingen heb we toch in de warmte gelopoen. Daar moet je dus mee oppassen. Open stukken en de zon op je knar, kan je zo wat oplopen. Wij zijn die warmte niet gewend en je voel de warmte in je schoenen al wat branden. Dus tijdig wat stopplaatsen ingelast. We willen morgen wel over de berg zijn omdat maandag het weer gaat omslaan naar regen. Dan kan je maar beter de afdaling met leem. Klei e.d. gehad hebben voor je naar beneden gaat glijden. Safety First. Ja hele dag engels praten, of Duits, of nederlands. Je loopt tegen Nederlanders Duits te kletsen, tegen een duitser Duits met gebroken engels en allerlei ander soort gedoe. Afijn iedereen snapt precies wat je bedoelt en daar gaat het om. Dos bieros is in ieder geval heel duidelijk voor de meeste barkeepers hier. Hoe sommige mensen met stokken lopen is al een verhaal op zich. De een loop met een lange stok en wandel ermee of ie om elke hoek de vijand tegen kan komen. Met met twee stokken wandelen ook allemaal verschillend. De een op de manier van nordic walking. Nou das net niet wat je hier moet doen. Gewoon jezlef met de stokken vooruit prikken. Dat maakt het lichter voor je knieen. En bergop wat meer prikken ( wel de rubber doppen er af halen) en naar beneden wat meer tegenhouden. Je ziet erbij waarbij je je afvraag waar die in godsnaam de stokken voor nodig hebben. Op het vlakke gedeelte hebben de meeste de stokken aan de rugzak hangen. Helemaal nbiet nodig. Maar ja er zijn ook mensen die de hele camino met stokken doen. Zelf heb ik ze niet bij me en heb ze ook niet gemist. Zelfs niet in de pyreneen met al die sneeuw. Maar goed, dat moet ieder voor zichzelf inschatten. Ik vind het ballsst als je ook nog foto’s wil maken. Zit je met die stokken. Ergens tegenaan en vergeten. Ach, zo maar een weetje. Met mij gaat het verder lekker. We zitten hier weer in een plaatsje die zo uit de middeleeuwen is gerukt en daar neergepland. Fantastisch. Alberge, restaurant, supermarkt, alles in een en prima bedden. Straks aan het pelgrims menu. Blachelijke prijzen allemaal hier. 5 tot 8 euro voor een overnachting. Soms met ontbijt. Pelgrinsdiner tussen de 7 en 10 euro. Ja alles low-budget. Nou lieve mensen, ik ga nog even naar het terras hier. Heerlijk even genieten van een welverdiend bieertje of wijntje ( 2 euro de fles, what is in een prijs). Wens jullie een fijn weekend verder. Buenes diaz.