Dag 38. Saint Michel chef chef-Redon

Dag 38. Saint Michel chef chef-Redon. 30 graden. Minder wind. Lekker aangekacheld.
Vanochtend de feestkroeg verlaten. Was inderdaad nog lang onrustig, maar of het door de wijn kwam weet ik niet maar rond 10 uur was ik draadje gaar en heb mijn bed 1 keer voorbij zien vliegen en hoppa. Gelijk in bewusteloze toestand. Geslapen als een os. Toch weer half 7 wakker. Geen hamertjes in mijn hoofd dus het zal wel goede wijn geweest zijn. Das ook grappig, die wijn komt zo uit de tap. Net of je bier tapt. Staan drie van die taps naast elkaar. Een voor rode wijn, een voor witte wijn en een voor rose. Mooi makkelijk, hoef je niet steeds te flessen te ontkurken. Zonder kater dus vroeg op de fiets na een prima ontbijtje. In het volgende dorp zag ik de brug alweer opdoemen. Pffft, daar moet ik wel overheen. Nou pad gezocht. Heel smal paadje naar de weg en het pad naar de brug was ook al niet veel breder en op de brug ook niet. Allemaal bussen en vrachtauto’s die langs je heen denderen op korte afstand. Dat voelt niet lekker. Dan ook nog hoogtevrees en zo’n joekel van een brug omhoog. Dan weet je hoe ik me gevoeld heb. Thuis al last als ik op een kruk sta. Maar toch er overheen gekropen zeg maar. Gewoon naar het asfalt kijken en verder rechtuit rijden. Dat ging goed tot boven aan toe. Ik dacht laat me toch niet kennen. Toch een foto gemaakt met fiets tegen de betonrand, afijn hij is genomen maar vraag niet hoe. Naar beneden ging minder prettig vanwege de putdeksels op de rijstrook. Kon er niet omheen vanwege het verkeer. Dus steeds bijremmen en bonke bonke over zo’n deksel. Kortom een brug met hindernissen en was blij dat ik aan de overkant was. Maar ja, bij Le Havre krijg ik er nog een en die is nog hoger. Zorgen voor over een paar dagen dus. Eerst maar even bijkomen in Nazeire. Daarna weer de route opgepakt. Ergens een afslag genomen volgens het bordje, oeps op de snelweg. Ehhh…… wat nu. Doorrijden tot de volgende afslag op de vluchtstrook. Foutje bedankt. Na 3 km was er gelukkig een afslag. Maar ja, wat dan. Elke weg liep zo wat dood. Een paardenweggetje maar genomen en verdomd kwam weer op de route uit. Blijft lekker zo’n oriëntatiegevoel. Route over een schelpenpad naast een oude spoorbaan. Lekker rustig, geen treinen langs je heen. En zo kwam ik in het hysterisch stadje Redon aan. Ze noemen de stad historisch, maar voor mij was het ouwe zooi. Low budget hotel gezocht en toch maar de stad even verkend en wat gegeten. Wat ik nu ga vertellen geloven mijn kinderen niet maar ik ben aan de kebab geweest. Broodje kebab met saus en friet. Ach, smaakte best wel. Morgen vanaf Redon langs de rivier naar Rennes en vandaar richting Saint Mont Michel. Dorpje in de zee. Via de route: tour de manche. Die loopt door tot St. Lo in Normandie. Daarna de oversteek naar de invasiestranden. Bordjes volgen en gaan. Groetjes allemaal weer en fijne avond verder.